 |
| ชาวแก๊งค์บัวลอยคอยรัก ณ ชุมชนร่ำเปิง |
ตื่นเช้ามาแบบอ่อนเพลียขั้นสุด หลายวันมานี้ทำงานหนักมากตื่นเช้ากลับดึกทุกวัน
ร่างกายมันเลยเอาคืน ขับรถไปส่งลูกแต่เช้ากลับมากินข้าวแล้วนอนตื่นบ่าย
อากาศเชียงใหม่ไม่ดีมากๆ ทุกทีเราไม่เป็นอะไร หนนี้เหมือนเป็นภูมิแพ้ น้ำมูกไหลตลอด
นี่แหละผลของการทำงานหนัก นอนน้อย แถมยังกินเหล้าเยอะ ก็ต้องชดใช้กันไป
งานทุกอย่างเร่งไปหมด
เรารีบจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว
รีบมันซะทุกเรื่อง
ต้องหยุด ต้องไปเที่ยว ต้องช้าลงบ้าง
อยากให้อะไรๆมันได้ดั่งใจ
รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก
แต่ก็อยากทำให้มันได้ 100%
เอาให้สุดเหยียดเอื้อมมือเรา
คิดเล่นๆว่าถ้าไม่ต้องทำงาน
คงจะเงียบเหงาว่างเปล่า
การไม่มีอะไรให้ทำ
คงจะแย่ที่สุดสำหรับเรา
ต้องเขียนแผนสำหรับปี 53-55
คงต้องทบทวนเป้าหมาย
กำหนด vision, mission กันอย่างจริงจัง
ให้จับต้องได้ไม่ล่องลอยมากไป
คิดออกละว่าทำไมเรารีบ
เพราะใจมันย้ำอยู่ตลอด
ว่าไม่รู้จะตายวันไหน
เลยต้องทำวันนี้ให้มันดีที่สุด
ระหว่างทางก็ต้องดูแลร่างกายให้ดี
balance ความสุขในชีวิต
ชีวิตไม่ได้มีแค่เรื่องงานอย่างเดียว
ความสุขระหว่างทางก็สำคัญไม่แพ้กัน
