บันทึกไว้ในวัย 34 ปีของพ่อบ้านโก

พี่ชายเจ๊ถ่ายให้ ย้ำว่าพวกเรานั้นยังละอ่อน

เขียนถึงเรื่องต่างๆไปเยอะ ลองนึกถึงตัวเอง อยากจดบันทึกไว้ว่าในวันนี้ที่อายุเท่านี้ เราให้ความสำคัญกับอะไร เราสนใจสิ่งไหนอยู่ เมื่อวันผ่านไปย้อนกลับมาดูจะได้มองเห็นเราเองในอดีต

1. ลูกและครอบครัว - ลูกผมน่าจะเป็นเด็กที่ได้อยู่กับพ่อแม่มากที่สุดก็ว่าได้ ส่วนคุณภรรยากับผมนั้นแทบจะตัวติดกันอยู่แล้ว หน้าก็ดันเหมือนกันอีก ไปที่ไหนๆคนไม่นึกว่าเป็นแฟนกัน มักคิดว่าเป็นพี่น้องกัน ก็ดีเหมือนกัน ส่วนลูกๆผมก็บอกเขาว่าเป็นหลานครับ พี่ชายฝากเลี้ยงช่วงปิดเทอม ฮ่าๆ

ผมเชื่อเรื่องการใช้เวลาอย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะกับสิ่งที่จำเป็นและสำคัญ เรื่องลูกเมียครอบครัวต้องมาอันดับหนึ่ง มันก็ไม่ได้ยากนะ คนเรามันง่าย ถ้าอยากจะมีความสุขกับสิ่งที่มี แต่มันจะยากถ้าไปอยากได้อยากมีในสิ่งที่ตัวเองไม่มี ผมเชื่อว่าที่เรามีนั้นดีสุดแล้ว และต้องดูแลให้ดีที่สุดด้วย

2. งานออฟฟิศ - เหมือนผมจะไม่ค่อยทำงานอะไร แต่ที่จริงผมคิดเรื่องงานตลอดเวลา ผมมักจะตื่นแต่เช้าตรู่เพื่่อมานั่งทำงาน ตอบเมล สั่งงาน คิดงาน เขียนบทความ ปรับปรุงเว็บ คือทำก่อนที่ลูกเมียจะตื่น เพื่อเมื่อเขาตื่นมาผมจะได้มีเวลากินข้าว เล่น ใช้เวลากับพวกเขาโดยไม่กังวลเรื่องงานมากนัก

ผมเคยคิดเล่นๆว่าจะนิยามตัวเองว่ามีอาชีพอะไรดี ก็ได้ตามนี้ Blogger, Webmaster, Columnist, Managing Director, Investor, Lawyer, Agriculture!! เตอร์ๆเยอะไปหมด

งานในตอนนี้ก็โอเค มีการมอบหมายงานให้รับผิดชอบเป็นลำดับไป จากเดิมที่ผมเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางตลอด ตอนนี้เริ่มย้ายออกไปจากตัวเองบ้างแล้ว แต่ก็ยังเป็นห่วงติดตามอย่างใกล้ชิด  ลูกน้องคนไหนมักง่ายบอกได้เลยว่า ซวยแล้ว รับไม่ได้ครับไม่ให้ผ่าน

จากรูปจะเห็นว่าตั้งเวลาหาข้อมูลเตรียมเรื่องแคนาดา และฝึกภาษาทุกวัน

3. เป้าหมายไปอยู่แคนาดา - ผมตั้งตารางของตัวเองทุกวัน ให้เตือนว่า ต้องเตรียมข้อมูลเรื่องแคนาดาและฝึกภาษาทุกวัน อาจมีงานอื่นแทรก แต่สิ่งนี้จะขาดไม่ได้จนกว่าเป้าหมายจะสำเร็จ

คอมเครื่องเดิมเมื่อก่อนใช้หาเงินซื้อบ้าน ตอนนี้เอามาใช้ฝึกภาษา

ระหว่างนี้ก็สอบทุกวันแบบ online โดยเน้นไปที่ Listening Skill เป็นสำคัญ เพราะต้องการคะแนนส่วนนี้มากที่สุด วันก่อนเพิ่งซ่อมคอมเก่าที่ทิ้งให้ลูกเป็นของเล่นไปแล้ว คืนชีพมาไว้ฟัง BBC เวลาทำอะไรอยู่ข้างล่าง (ปกติห้องทำงานอยู่ข้างบน) ตั้งใจให้ลูกเมียซึมซับไปด้วย เมื่อไปที่นั่นจะได้ไม่ต้องลำบากเรื่องสื่อสารมาก

4. ปลูกต้นไม้ พืชผัก - อันนี้คิดมานานแล้วแต่เพิ่งได้มาลงมือทำไม่นานนี้เอง ผมมาคิดได้ว่า ผมชอบการลงทุนที่ให้ผลตอบแทน การที่เราปลูกพืชผักก็ให้ผลตอบแทนเหมือนกันแล้วทำไมเราไม่ทำ คนอาจคิดว่าคนที่ปลูกผักกินต้องยากจนไม่มีจะกินเท่านั้น ผมคิดว่าไม่ กลับกันเลยต่างหาก ในยุคต่อไป คนที่ซื้อกินจะเป็นคนที่ยากจน คนที่มั่งมีคือคนที่แทบไม่ต้องซื้ออะไร ที่ผมหัดทำก็แค่แปลงเล็กๆหลังบ้านและข้างบ้าน เพื่อเมื่อมีแปลงใหญ่ผมจะได้จัดการมันได้ถูก

อยากกินอะไร ซื้อเม็ดมาปลูกเลย ในรูปคือแตงกวา

เปเปอร์มินท์ ชงเป็นน้ำชา บำุรงท้องไส้ดีนะเออ
5. การลงทุน - ผมสนใจหลักการของวอร์เรน และวิธีการของปีเตอร์ ลินช์ รวมทั้งแนวคิดของ ดร.นิเวศน์ ที่เก็บออมในหุ้นจนเงินทวีคูณไปอีกหลายหลัก สำหรับผมมันเป็นเรื่องสนุกในเกมการจัดการเงินออม เป้าหมายคือทำให้มันงอกเงยเพื่ออิสระภาพทางการเงินโดยไม่ต้องรอถึงวัยเกษียร ในเวลานี้ผมลงทุนใน หุ้น กองทุนหุ้นส่วนตัว(ร่วมกับพี่ที่สนิทกัน) กองทุนหุ้นของธนาคาร ปล่อยกู้ให้แม่ตัวเอง รวมทั้งผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ถ้าจะนับมันเป็นการลงทุนนะ แต่ผมไม่คิดจะนับมันหรอก แต่มันก็ขายได้เงินถ้านับก็ไม่ผิด ทั้งหมดนั้นลงไปอย่างละนิดละหน่อย

การซื้อหุ้นของผมจะดูที่กิจการเป็นหลัก คือซื้อเหมือนเข้าไปเป็นหุ้นส่วนกิจการนั้นๆเลย ไม่ได้ดูราคามากนักเพียงแค่ต้องใจเย็นรอเวลามันลดกระหน่ำแล้วค่อยเข้าไปซื้อ ไม่เน้นถือหุ้นมากตัวเกินไป ปวดหัวและรู้สึกไม่จดจ่อเหมือนยิงปืนหลายๆนัด ไม่ชอบ ชอบยิงนัดสองนัดพอละ อ้อ ถ้าจะให้ดีเลือกหุ้นที่มีปันผลสม่ำเสมอ ระหว่างทางจะได้ชื่นใจไม่เหนื่อยจนท้อไปซะก่อน

บ้านมีสองหลัง เพิ่งขายไปหนึ่งหลัง เอาเงินมาใช้จ่าย อาจเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดสำหรับบางคน แต่ผมจะไปอยู่เมืองนอกแล้ว จะมีบ้านหลายหลังไปทำไม ว่าแล้วก็เลยขายซะเลย รถมีสองคันขายไปเหลือคันเดียวเหมือนกัน ยังไงบ้านผมจะไปไหนก็หอบกันไปหมดอยู่แล้ว ปัญหาตอนนี้คือ รถที่มีมันเริ่มจะเล็กไปหน่อยเท่านั้นเอง

อ้อ และเรื่องเงินผมไม่คิดจะให้มรดกลูกเลยนะ ผมจะใช้เอง พ่อแม่ผมก็ไม่ได้มีอะไรให้ผมเหมือนกัน ที่ท่านและผมจะให้ลูกได้คือ การศึกษา ความรัก ความเป็นคนที่ดีของสังคม ที่เหลือลูกต้องไปหาเองนะครับ พ่อกับแม่จะไปเที่ยวละ

6. การท่องเที่ยว - ครอบครัวผมเที่ยวบ่อยครับ บ่อยจริงๆ จนบางวันลูกบอกดีใจจังเลยวันนี้ได้อยู่บ้าน การเที่ยวคืออาชีพของผมครับ เป็นอาชีพในฝันของหลายคน คนอื่นเขาเที่ยวเสียเงิน ผมเที่ยวได้เงิน ได้เนื้อหา ได้ข้อคิด ได้ประสบการณ์ สนุกมั่ง แย่มั่ง ก็ตามประสาการออกไปผจญภัยในโลกกว้าง

เที่ยวกับลูกๆได้ทุกที่ ปกติก็ไปใกล้ๆ นอนรีสอร์ท นอนบ้านเพื่อนบ้าง ถ้าเด็กปิดเทอมก็ไปยาวหน่อย นั่งเครื่องไป กทม. ไปภูเก็ต นอนโรงแรมริมทะเล เล่นน้ำทั้งวันทั้งคืน เอาให้ดำกันไปข้าง ไม่ได้กลัวลูกไม่ขาวนะ แต่กลัวลูกไม่ดำ ถ้าใครจะไม่ชอบลูกเพราะลูกไม่ขาวใสเหมือนคนอื่น ก็ปล่อยเขาไป คนนั้นไม่มีค่าพอกับลูกของพ่อ เขาเห็นแต่สิ่งเปลือกนอก นั่นแหละคนสมัยนี้ ซึ่งผมกับลูกไม่ต้องการเป็นอย่างเขาเหล่านั้น

เที่ยวให้เยอะครับ ลุยๆๆๆ ได้เที่ยวในวันที่มีแรงเดิน ดีกว่าต้องไปในวันนั่งรถเข็น กินอะไรวันนั้นก็ไม่อร่อยแล้ว กินวันนี้สิ ลิ้นยังดีอยู่อะไรก็อร่อย!

ก่อนจบวันนี้ ผมเล่น อินสตาแกรม กับเขาอยู่เหมือนกันนะ และพอมาดูหน้าโปรไฟล์ของตัวเอง ก็พบว่าสิ่งที่ผมสนใจจริงๆนั้นมีไม่กี่เรื่องเท่านั้นเอง ดูแล้วก็ตลก นี่มันเกษตรกรสมัคเล่นภาคเหนือเลี้ยงลูกชัดๆ!!

IG เกษตรกรภาคเหนือ

5 itong2go: บันทึกไว้ในวัย 34 ปีของพ่อบ้านโก พี่ชายเจ๊ถ่ายให้ ย้ำว่าพวกเรานั้นยังละอ่อน เขียนถึงเรื่องต่างๆไปเยอะ ลองนึกถึงตัวเอง อยากจดบันทึกไว้ว่าในวันนี้ที่อายุเท่านี้ เราให้คว...

Facebook Comments

Recommended Post

เฮียโก บรรยายให้น้องๆมช.ฟังเรื่องการเริ่มต้นธุรกิจทำ content ออนไลน์

 บรรยายผ่าน zoom ครับ ก็จะแห้งๆนิดนึงแต่ก็ได้เนื้อหาอีกแบบนึงอยู่นะ เปิดฟังเองอีกรอบนึงก็สนุกดี พูดตะกุกตะกักไปหน่อย