[พม่า] เชียงใหม่ไปพุกาม มัณฑะเลย์จ๋าพี่ไปมาแล้ว

เชียงใหม่ - มัณฑะเลย์ - พุกาม

17-20 มีนาคม 2559

กะทะทอดลูกชิ้นเป็นหลุมอยู่ตรงกลาง อยากกินอะไรจับทอดได้เลย ร้านอยู่ข้างทางหน้าวัดอนันดา

ทริปนี้ขอขอบคุณสายการบิน Bangkok Airways ที่เชิญสื่อจากเชียงใหม่ร่วมเดินทางท่องเที่ยว โดยบินตรงจากเชียงใหม่ - มัณฑะเลย์ ใช้เวลาบินสองชั่วโมงนิดๆก็ถึงจัดว่าเดินทางสะดวกสบายมาก

ทริปนี้มีไกด์พาเที่ยวหลายจุด รวมๆเมืองมัณฑะเลย์และพุกามยังเหมือนบ้านนอกของไทยอยู่ ข้อดีของเขาคือวัฒนธรรมที่ยังเข้มแข็ง ผู้ชายยังนุ่งโสร่งเคี้ยวหมาก ผู้หญิงนิยมทาทะนาคาที่หน้า เราซื้อกลับมาฝากลูกสาวชอบมากทาแทบทุกวัน บอกว่าทาแล้วเย็นสบายดี

เบียร์พม่ารสชาติดี ราคาไม่ถูกตกขวดละ 80 - 100 บาทแล้วแต่ร้าน อาหารบางอย่างหน้าตาคล้ายอาหารไทย รสชาติไม่จัดจ้านเท่าบ้านเรา ส่วนมากนิยมใช้ถั่วและเครื่องเทศในการประกอบอาหาร

ช่วงที่ไปเจออากาศร้อนจัด ทำให้ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียไม่ได้เก็บรายละเอียดอะไรมามากนัก มีเก็บรูปมาบ้างเล็กน้อย ส่วนมากเราจะสนใจวิถีชีวิตผู้คนมากกว่าจุดท่องเที่ยวดังๆ ลองมาดูกันฮะ

**ไกด์บอกว่าใครไปเที่ยวอย่าบอกว่าตัวเองเป็นสื่อหรือเป็นบล็อกเกอร์อะไร เพราะทางการพม่ายังเข้มงวดเรื่องสื่อต่างประเทศ ถ้าพกกล้องไปก็อย่าใช้เลนส์ตัวใหญ่มากนัก มันจะเตะตาเจ้าหน้าที่บ้านเมืองเขา

อันนี้คือถังดับเพลิง วางอยู่หน้าตลาดสด มีถังตักน้ำพร้อมใช้งาน บรรยากาศในตลาดคล้ายตลาดบ้านเราสมัยก่อน สินค้าก็คล้ายกัน

ตึกเก่าสไตล์อังกฤษมีให้เห็นเป็นระยะ ตึกนี้อยู่ด้านหน้าตลาด

ร้านขายหมาก พบเห็นได้ข้างทางทั่วไป มีลักษณะเป็นตู้ๆเคาน์เตอร์ มีหลายแบบหลายรสชาติให้เลือก คนก็นิยมไปซื้อกันตลอด

ร้านนี้อยู่ข้างทาง ขายอะไรไม่รู้คล้ายยำอะไรสักอย่าง จะสั่งมาลองบ้างก็พูดไม่เป็น พอดีเขาเรียกขึ้นรถแล้วก็เลยอดชิม

เดินชมความงานเจดีย์ชเวสิกอง คนพม่ากับพระพม่าดูสนิทสนมกันดี ขอพระช่วยถ่ายรูปหมู่ พระก็ตั้งใจหามุมที่ดีที่สุดให้ญาติโยม น่าประทับใจ

ร้านขายลูกชิ้นทอดสไตล์พม่า

กล่องรับบริจาคภายในวัดอนันดา *ที่พม่าเวลาเข้าวัดหรือเจดีย์ต่างๆจะต้องถอดรองเท้าทุกครั้ง ไม่ควรใส่รองเท้าที่ใส่ยากถอดยาก

กระบวยน้ำดื่มฟรีเหมือนบ้านเราสมัยก่อนยังพบเห็นได้หลายแห่งในพม่า ใครหิวน้ำเชิญดื่มได้เลย

อาหารว่างของชาวพม่า

แม่ค้าขายผลไม้ตรงสะพานไม้อูเบ็ง

รถจักรยานขายไอติมตรงศาลาที่พักสะพานไม้อูเบ็ง

อาหารว่างคือข้าวเกรียบเสิร์ฟพร้อมซอสพริกศรีราชา

ใครที่กลัวว่าอาหารพม่าจะไม่ถูกปาก การพกน้ำพริกจากเมืองไทยไปเองก็ช่วยได้ไม่น้อย ในภาพคือน้ำพริกน้ำย้อยของดีเมืองแพร่

ช่วงที่เราไปอากาศร้อนแบบสุดจะต้านทาน ในภาพคือช่างสีกำลังทาสีรั้วของวัด

ตู้กดน้ำดื่มฟรีพร้อมแก้วน้ำดื่ม

พอรถจอดที่วัดจะมีเด็กๆจำนวนมากมาคอยบอกว่าจะดูแลเรา และเดินประกบเป็นคนๆไป ที่จริงมันไม่ได้น่ารำคาญมันดูน่ารักดี เด็กๆพยายามพูดภาษาเดียวกับคนที่เข้าไปคุย เพียงแต่บางทีมันเยอะไปหน่อยก็เลยกลายเป็นน่ารำคาญ

เดินไปบนเจดีย์มองลงมาจะเห็นผู้คนมากราบไหว้เจดีย์กันแบบจริงจัง

ใครหิวน้ำ เชิญที่ซุ้มน้ำดื่มได้เลย

เดินออกมานอกวัด เจอร้านข้างทางขายอาหาร เข้าไปดูพบว่าคล้ายก่วยเตี๋ยวผสมกับขนมจีน ลองสั่งมาชิมดูดีกว่า ราคาถ้วยละ 15 บาทไทย

ใส่ไข่ และใส่ถั่วด้วยนะ ก็ถือว่าอร่อยแบบแปลกๆ ถ้วยนี้เรียกว่าอะไรจำไม่ได้แล้ว

ขากลับมาขึ้นเรือ พบศิปปินกำลังวาดภาพโดยใช้ใบมีดโกนแทนพู่กัน

จุดชมวิวบน Mandalay Hill คล้ายดอยสุเทพบ้านเรา

พระสงฆ์ที่พม่าดูมีอิสระในการทำสิ่งต่างๆเหมือนคนปกติ ภาพถ่ายที่วิหารชเวนันดอร์

ร้านขายดอกไม้หน้าวัด ดอกไม้สวยงามมาก

มีบริการให้ทดลองใช้ทานาคา พร้อมวาดลวดลายให้เรียบร้อย ชอบลายไหนบอกได้

ที่มาของทานาคาคือ ท่อนไม้เหล่านี้ ขูดเปลือกไม้กับแผ่นหินจะได้ทานาคาเอามาทาหน้า

ร้านขายผลไม้ดอง ส้มตำ หน้าวัด ดูน่ากินมากแต่กลัวท้องเสียต้องขอบาย ที่นี่ถ้าสั่งใส่ถุงเขาใส่ถุงหิ้วให้จริงๆ คือใช้ถุงหิ้วใส่อาหารเลยไม่มีถุงร้อนเย็นเหมือนบ้านเรา